Андрэй Хадановіч - Лімэрыкі пра народы | Текст песни и Перевод на русский

• Тексты песен
• Андрэй Хадановіч
• Лімэрыкі пра народы

Ангелец рашыў: “Пасябрую з індусам!”,
Зь вялікай сымпатыі, не пад прымусам.
А той яму шчыра
Нясьвежага сыру
Падаў на дзіравым абрусе.

Такую абразу прабачыць – бяз шанцаў,
Ангельцу ня трэба сяброў-галадранцаў:
У крыўдзе на парый
Шукаў сабе пары
Выключна ў паўночных ірландцаў.

Народы, народы! На д’ябла народы
Ідуць на вайну дзеля міра і згоды?
Чым болей змаганьня, тым меней свабоды:
Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды!
Народы, народы, народы…

Настаўнік-француз меў студэнтку з Марока:
Пілі кальвадос пад шэдэўры барока,
Ды музыка зранку
Нагадвала п’янку,
Вучыць мараканку – марока!

На гэта французу сусед яго, слесар:
“Зусім не патрэбны, шаноўны прафэсар,
Тваёй мараканцы
Ні песьні, ні танцы:
Яна – патэнцыйны агрэсар!”

Народы, народы! На д’ябла народы
Ідуць на вайну дзеля міра і згоды?
Чым болей змаганьня, тым меней свабоды:
Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды!
Народы, народы, народы…

Кітаец японцы адкрыў сваё сэрца,
Любоўныя вершы даслаў на паперцы.
Адказ праз два дні:
“У люстэрка зірні,
Касы жаўтаскуры блюзьнерца!”

Кітаец адпомсьціць бяздушнай кабеце –
Зрабіўся стралком самым лепшым на сьвеце.
Наведвае цір,
Ды зь Японіяй – мір…
І з гора страляе ў Тыбэце.

Народы, народы! На д’ябла народы
Ідуць на вайну дзеля міра і згоды?
Чым болей змаганьня, тым меней свабоды:
Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды!
Народы, народы, народы…

Сінгал палюбіў свайго сябра-таміла,
Хоць іх на Шры-Ланцы вайна падзяліла,
Ды ведае й слон
На высьпе Цэйлон:
“Сяброўства – вялікая сіла!”

Дарэчы, сланы партызаніць фанаты
У тыле варожым пад шум кананады.
Сінгал сумна кажа:
Слана й не заўважыў,
Што скраў для таміла гранаты!”

Народы, народы! На д’ябла народы
Ідуць на вайну дзеля міра і згоды?
Чым болей змаганьня, тым меней свабоды:
Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды!
Народы, народы, народы…

З габрэем хацеў сябраваць палестынец,
Навёў аўтамат і гаворыць: “Гасьцінец
Мой шчыры лаві,
Я твой брат па крыві,
Хоць кажуць: банальны злачынец!”

Габрэю ж падказвае вышні дарадца,
Што лепей жывому дадому дабрацца.
Габрэй яму: “Браце,
Пры вашай зарплаце
Ізраіль ня дасьць табе працы”.

Народы, народы! На д’ябла народы
Ідуць на вайну дзеля міра і згоды?
Чым болей змаганьня, тым меней свабоды:
Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды!
Народы, народы, народы…

Лівіец, хоць жонак меў трох, мусульманак,
Чацьвёртую з Чаду прывёў на свой ганак,
З жыхаркаю Чаду
Такога даў чаду –
Штовечар, штоноч і шторанак.

А ў паўзах ёй вершы чытаў аб жырафе,
Але суайчыньнікі зь іншай парафіі
Юную кралю
Ў лівійца забралі,
Бо так загадаў ім Кадафі.

Народы, народы! На д’ябла народы
Ідуць на вайну дзеля міра і згоды?
Чым болей змаганьня, тым меней свабоды:
Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды!
Народы, народы, народы…

Расіец грузіна за сьпеў яго звонкі
Любіў нават болей ад любае жонкі,
Ды дружбе – хана,
Бо расіец віна
Ня піў, а грузін – самагонкі.

Расіец тады напісаў ананімку,
І сябра ягоны з кайлом у абдымку
Год дзесяць правёў
У найлепшым з краёў,
Дзе холадна ўлетку і ўзімку.

Народы, народы! На д’ябла народы
Ідуць на вайну дзеля міра і згоды?
Чым болей змаганьня, тым меней свабоды:
Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды!
Народы, народы, народы…

Паляк-патрыёт пры гарэлкавай скрынцы
Пра згоду казаў патрыёту-ўкраінцу,
Так, слова за слова,
Дайшлі аж да Львова –
І грызьліся, як у зьвярынцы.

Калі ж у турму загрымелі абое,
Адзін пагражаў: “Яшчэ маем набоі!”
Другі цераз краты
Крычаў: “Жыд пархаты!
Яшчэ разьбярэмся з табою!”

Народы, народы! На д’ябла народы
Ідуць на вайну дзеля міра і згоды?
Чым болей змаганьня, тым меней свабоды:
Хацелі як лепей, ды ўсё як заўсёды!
Народы, народы, народы…

Ах, каб не было тых народаў на сьвеце,
Жылі б на зямлі, як шчасьлівыя дзеці,
Ня ведалі б зайздрасьці, крыўды і злосьці,
І хтосьці так моцна любіў бы кагосьці –
Аж з трэскам ламаліся б косьці!