Piorun - Biały Rumak Bożyca | Текст песни

• Тексты песен
• Piorun
• Biały Rumak Bożyca

Biały Rumak Bożyca

W głębinach rugijskich borów, wśród nadmorskich łęgów
I w gontyny Arkony wiatr posępnie świszcze
Jak białe żagle jodłowych łodzi wikingów
Wyrasta z fal Bałtyku słowiańskie grodziszcze
Lśnią w kolisku wieńcowym słomy i pancerze
Błyszczą z mroków ołtarzy oczy Świętowita
I chmurne czoła kniezi, władyków, rycerzy
Troską czarną, jak żalnym całunem owite.

Wojna! Na śmierć, na życie, z nawałą germańską.
Jak warkot strzał brzmią słowa kapłańskiej wyroczni:
Biały rumak Bożyca rży w dal, nad Odrzańską
I uderza kopytem w groty wieszczych włóczni:
Wojna! i płoną wici od Łaby ku Odrze,
Powstają Łużyczany, Lutycy, Redary,
Walczą hufce lechickie, zacięcie i chrobrze.
I nocą, rozkwitają krzewami pożarów.
Tępy łoskot oszczepów o blachy pawęży
Niesie echa bojowe z uroczysk odwiecznych.
W ogniu stają gontyny i padają mężni,
Krwią Słowian broczy germański miecz obusieczny.

Zielenią puszcz ojczystych jak tarczą okryty
Groźny witeź jak sokół na pierś wroga spada
Gdy wtem wytrąci oręż z dłoni Obodryty
Niemców broń niezawodna: fałsz, podstęp i zdrada.
W proch runęły bożyszcza z kamiennych ołtarzy,
Prastary lud słowiański do krzyża przybito,
Na ruinach i wałach lechickich cmentarzysk
Zarżał cicho, boleśnie rumak Świętowita.
O, kurhanna ziemio Połabska, o kwitnąca
Macierzanką i wrzosem Rugio bursztynowa!
Choć młot Teutonów mury twych miast poroztrącał
Naród Polan przez wieki w sercach cię przechowywał.

Oto już dzień wyraźny, dzień chwały się zbliża!
Łuny staną nad tobą jak dymy kadzielnic,
Dłoń połabska podźwignie się z niewoli krzyża!
Już słychać brzęki broni z glinianych popielnic.
Ze świętych gajów wychodzą słowiańskie Bogi,
Pręży się moc i pomsta wśród mogił ukryta
Poprzez rugijskie wydmy, odrzańskie rozłogi,
Już rży, poczuwszy wolność, rumak Świętowita!