Magda Umer - Oczy Tej Ma³ej | Текст песни и Перевод на русский

• Тексты песен
• Magda Umer
• Oczy Tej Ma³ej

Oczy tej małej

Posłuchaj pan, panie podróżny,
co się zdarzyło na Próżnej:
Żyła tam Jagna, dobra i czysta,
i chodził do niej Jan kancelista,
akurat to była niedziela,
kręciła się karuzela.
Zabrał tam Jagnę kochanek czuły
i całkiem zmącił jej miły umysł.

Oczy tej małej jak dwa błękity,
myśli tej małej - białe zeszyty.
A on był dla niej jak młody bóg,
żebyż on jeszcze kochać mógł.

A lato, jak bywa w Warszawie,
młodym slużyło łaskawie.
On ją zabierał nieraz na łódki,
a ona jego leczyła smutki.
Posłuchaj pan, panie wędrowny:
nastał ten dzień niewymowny,
odszedł bez słowa kochanek podły,
na nic się zdały płacz jej i modły.

Oczy tej małej jak dwa błękity,
myśli tej małej - białe zeszyty.
A on był dla niej jak młody bóg,
żebyż on jeszcze kochać mógł.

Pociągi odchodzą i statki,
ona nie wróci do matki.
Kto by uwierzył w całym Makowie,
że dla niej światem był jeden człowiek.
Przez niego więc siebie zabiła
ta, co z miłości tańczyła.
Bóg jej wybaczył czyny sercowe
i lody podał jej malinowe.

Oczy tej małej jak dwa błękity,
myśli tej małej - białe zeszyty.
A on był dla niej jak młody Bóg,
żebyż on jeszcze kochać mógł.

Posłuchaj, niewierny kochanku,
co nienawidzisz poranków:
wróci do ciebie jeszcze ta trumna,
gdzie leży twoja kochanka dumna.
Bo taki, co kochać nie umie,
przegra - choć wszystko rozumie.
Bóg cię pokaże swą nieczułością
za to, żeś gardził ludzką miłością.

Oczy tej małej jak dwa błękity,
myśli tej małej - białe zeszyty.
A tyś był dla niej więcej niż Bóg,
pokłoń się do jej martwych nóg.

----------------------------------

Послушай, пан, пан попутчик,
Что случилось на Пустыре.
Жила там Ягна, добрая и чистая,
И ходил к ней Ян-канцелярист,
Это было как раз воскресение,
Крутилась карусель.
Забрал там Ягну любовник нежный
И совсем смутил её светлый разум.

Очи той девушки как небеса,
Мысли той девушки – белые листы.
А он был для неё как молодой бог,
Если бы он ещё и любить мог.

А лето, как бывает в Варшаве,
Было ласково к молодым.
Он брал её кататься на лодке,
А она лечила его печали.
Послушай, пан, пан путешественник:
Настал тот неописуемый день,
Ушёл подлый любовник, не сказав ни слова,
И напрасен был её плач.

Очи той девушки как небеса,
Мысли той девушки – белые листы.
А он был для неё как молодой бог,
Если бы он ещё и любить мог.

Уходят поезда и пароходы,
Она не возвращается к матери.
Кто бы знал в целом городе,
Что для неё целым миром был единственный человек.
Из-за него покончила с собой
Та, что танцевала от любви.
Бог простил ей сердечные поступки
И подарил ей малиновое мороженое.

Очи той девушки как небеса,
Мысли той девушки – белые листы.
А он был для неё как молодой Бог,
Если бы он ещё и любить мог.

Послушай, неверный любовник,
Ненавидящий утро:
Возвращаю тебе ещё и тот гроб,
Где лежит твоя гордая подруга.
Ведь тот, кто не умеет любить,
Проигрывает – хотя всё понимает.
Бог накажет тебя за бесчувственность,
За то, что презирал человеческую любовь.

Очи той девушки как небеса,
Мысли той девушки – белые листы.
А ты был для неё никем иным, как Богом,
Поклонись ей, мёртвой, в ноги.